Gözünü uyku tutmadı. Yapılacak çok iş var, haydi. Gelinin on iki yaşından beri işlediği dantelleri duvağın kenarına ve bluza dikmesi, hafta sonuna yetiştirmesi gerekiyordu. Gün ışımadan başlayamazdı. Hata kaldıracak iş değil, dikkatli çalışmalı. Hele aydınlansın ortalık, pencerenin dibine kurulur başlarım. Mutfağa yöneldi. Ocağa çay suyunu koyup akşam yıkadığı bulaşıkları ses etmeden dolaplara kaldırdı. Canı bir sigara çekti ama gelinlik dikerken içmek olmazdı. Kokutmamalı o zarif ve masum şeyi. Ela’nın kahvaltısını hazırladı. Ortalığı toplarken ağzına attığı birkaç lokma ekmek, peynir ve zeytinle çayını yudumladı. Kızı kalkana kadar ev güne hazırlanmış, Aynur çoktan pencere kenarında işine koyulmuştu.
İnce dikişleri elde yarın akşama kadar bitirip bluzun dantelini zamanında geçirebilirsem, Zetina’mın başına geçer, eteği de dikerim. Ela’nın bayramlığına da pazara başlarım artık. Kızı henüz komşununkiler gibi vitrinde beğendiklerini mağazadan almak için tutturmaya başlamamıştı. İstediği modeli eve gelince annesine anlatır, sonra terzi mankeninin üzerinde son halini almasını sabırla beklerdi.
Aynur işe dalmıştı. Öğlene doğru zilin sesiyle yerinden sıçradı. Zerrin karşısındaydı.
¨Pazara gidiyorum, gelmiyor musun? Bitmedi mi gelinlik?¨
¨Yok, hâlâ ince işiyle uğraşıyorum. Cumaya yetişmesi lazım. Bitene kadar çıkamam bir yere. Evdekilerle idare ederiz. Olmadı hafta sonu sabit pazara giderim. Çok sağ ol. Yalnız bıraktım seni bu aralar.¨
¨Valla, iyi gene hazır almıyor müşterin. Gençler artık butiklere gidiyor, kıyafetlerini dükkândan alıyorlar. Gelinliği bile. Kiralayanı da duydum. Hem daha ucuz hem de yetişti yetişmedi derdi yok. Sen de yavaştan şu sağlık ocağının yanındaki dikiş evine falan mı başvursan? Geçen gün bıraktıydım ya ilanı. Bak dost tavsiyesi, daha iyi kazanırsın valla. Hiç olmazsa bundan sonra iş gelecek mi endişen olmaz. Hem gecen gündüzün de birbirine giriyor böyle.¨
¨Yok canım, orada çalışamam. Terziyim ben. Bir elbiseyi baştan sona dikmek yerine parça pinçikle uğraşamam. Mesela gömleklerin sadece manşetini dikmek terzilik mi? Hem sırada bekleyen müşterilerim var, almışlar kumaşlarını. Sen dertlenme, kiramı da öderim masaya yemeğimi de koyarım evvel Allah. Hadi, oyalama beni. Sen de çürüklere kalmadan yetiş pazarına.¨
Kapıyı kapatıp ellerini sabunladıktan sonra belini iyice kütürdetti Aynur. Başını çevirince kütüphanedeki resimlere gözü takıldı. Zetina’nın başındaki annesiyle anneannesinin önünde elinde alıştırma bezi ve iğne ipliğiyle yere çömelmiş kısa etekli haline özlemle gülümsedi. Sonra rahmetli kocasıyla çekilmiş düğün fotoğrafını gördü. Uzanıp aldı. Eteğinin ucuyla sildi, öptü. Yaşaran gözlerini elinin tersiyle kuruladıktan sonra tekrar banyoya yöneldi. Anneannesinin sesi çınladı kulaklarında: ¨Dikişe otururken üstün başın, elin temiz olacak. Hele gelinlik dikiyorsan daha da titiz olman lazım.¨
Akşama hava kararınca lambaları yaktı ama gözleri eskisi gibi değildi. Bıraktı iğneyi. Daha aydınlatan bir lamba alsam işe yarar mı? Kışın da evlenilir mi, bu kısacık günlerde? Söylene söylene yemeği ısıttı, salata hazırladı. Ela çoktan gelmiş odasında ders çalışıyordu. ¨Bu hafta çok sınavım var anne. Yardım etmesem sorun olmaz değil mi?¨ dediğinde yüzünü avuçlarının içine alıp bağrına basmıştı bir tanesini. ¨Olur mu hiç? Her şey sen okulunu güzelce bitir, üniversiteye de gir, oku diye kuzum.¨
Tam yemeğe oturacaklardı ki telefon çaldı. Kalktı Aynur, ahizeyi kaldırdı.
¨Alo, buyurun.¨
¨Merhaba Aynur kızım. Ben Neriman teyzen, alt sokaktan. Haftaya sana gelecektik ya provaya. Bayramlık kumaşım var demiştim, bana ve toruna. Hatırladın mı?¨
¨Hatırlamaz olur muyum Neriman teyzecim. Nasılsınız? Gününü mü değiştirmek istiyorsunuz?¨
¨Ahh, kızım. Söz dinletemiyorum artık kimseye, kocayınca böyle oluyor. Tutturdu gelin, ‘Hafta sonu alışveriş merkezine gidelim, ben size uygun çok güzel şeyler buldum,’ diye. Torun desen kumaşı bile beğenmedi. Öyle üstüne giymeden resimden model beğenemezmiş, marka olması lazımmış falan filan.¨
¨Hmm.¨
¨Kusura bakma evladım, bana kalsa... Sen dururken ne işim var oralarda. Ama işte gönülleri olsun. Gideyim de bir alışverişe, belki yine de ikna edebilirim gelini. Ararım seni.¨
¨Peki Neriman teyze, görüşürüz o zaman.¨
Oflayarak masaya döndü. Düşünceli düşünceli oturdu yerine. Kaşığını pilavın içinde dolandırmaya başladı.
¨Hayırdır anne, Neriman teyze neden aramış?¨
¨...¨
¨Anne duymuyor musun?¨
¨Aaa, dalmışım Elacım ya. Ne dedin?¨
¨Neriman teyzeye diyorum, n’olmuş?¨
¨Hafta sonu alışverişe çıkacaklarmış.¨
¨Eee, bize ne bundan?¨
¨Vazgeçmiş bayram için elbise diktirmekten. Gelini mağazaya götürüp üst baş alacakmış. Elimdeki işi teslim edince boş kalıyorum anlayacağın.¨
Ela annesinin elini tuttu, uzanıp yanağından öptü.
¨Olsun, başkası arar annecim, üzüldüğün şeye bak. Sınavlara daldım, unuttum söylemeyi. Hani şu sınıfa sene başında gelen kız vardı ya, Damla. Ablasını istemeye geleceklermiş hafta sonu. Annesi kızı ikna etmeye çalışıyormuş, nişan elbisesini sana yaptırmak için. ‘Ela annesine sorabilir mi, vakti var mıymış?’ demiş. Hoş, ablası caddedeki abiyeciden bir tane beğenmiş, ama bence annesinin dediği olur.¨
Aynur gülümsedi. ¨Bilmiyorum ki kızım... Müsaitmiş. Diktirmeye karar verirlerse kumaş ve model için de fikir verebilir annem, hatta isterseniz uyguna da alabilirmiş dersin.¨
Zerrin’in ayakkabılığa bıraktığı dikiş evinin ilanının olduğu gazete kupürünü alıp düzeltti. Buzdolabının üstündeki Aygaz mıknatısının arkasına tutturdu.
Seçil Erginler
Şubat 2023, İstanbul
Comments